Kayıp Pueblo

Ertesi sabah kahvaltıya indiğinde babası ve Randolph oradaydı. Janey, Randolph'un üzgün veya mahcup olmasını beklemişse ev sahibini hesaba katmamıştı. İkisi de değildi. Sanki olağandışı bir şey olmamış gibi onu karşıladı ve ona soğuk ve sabit bir bakış attı. Janey'nin hızlı sezgileri, Randolph'un arkasından köprüleri attığını anladı. Babasının Randolph'un bu geç kararında pek bir rolü olması pek olası görünmüyordu. Janey ona kapısında iyi geceler dilemişti ve Randolph erken kalkanlardan değildi. Bu yüzden Randolph'un kendiyle bir şeyler tartıştığı ve zarın atıldığı sonucuna vardı. Bu Janey'i hiçbir şey hatırlayamadığı için heyecanlandırdı. Maceraya hazırdı, hatta can atıyordu.