Madam Öldü

Bir kaç kez ölmek mümkün mü? Bu kitabı okuyunca mutlaka siz de bu sorularınızı soracaksınız. Kim bilir, belki de yeteri kadar başkalaşırsa, bir “tekil çokluğa” ulaşılırsa mümkündür. Sevgili Seyfettin Babat'ın koyu kahve tadındaki satırlarında anlatılan hikâyenin onu detayının tanıdığıyım ben de. Hiçbir odaya yabancı değilim. Hazreti Ali'nin Zülfikar'ı ile Yarıkkaya'yı açışına, Yarıkkaya rüzgârının öfkesine, dekovil hattındaki köhne vagonlara, Şekere Köprüsü'ne, Fransız Mezarlığı'na, Antakya'ya, Beyrut'a, İskenderun'a; yasemin çiçeği kokan kadınlara ve erkeklere, akşamsefalarının, beyaz zambakların kokusuna, begonvillerin baştan beri korunan renklerine; sonsuz aşklara, öldüren kıskançlıklara; hüzne, hazza, lanete, savaşa; Müzeyyen Senar'a, Özlem'e, Şevki'ye, Suphi'ye, Faruk'a, merhum şoförün karısına... Hepsine öğreneyim. An, geçmiş ve gelecek arasında sıkışıp kalmış ve Madam sonunda bundan kurtularak ölmüş! Arapça bir ağıt görülüyoruzda bunu daha iyi ayrımlar yapmadık ve hepimiz kendi yitik aşklarımıza ağladık. Evet, hanımefendi öldü. Ölmeseydi de bizi öldürecektik onu zaten. Zavallı önyargılarımızla, onulmaz nefretimizle, amansız riyakârlığımızla öldürecektik onu. Eğitimci-Yazar Kadir Peker... Tanıtım Metni