Teori ve Pratikte Büyü

Büyücü, bu sesi duyduğunu ve aynı zamanda onu yankıladığını, yani kendisinin de bir sesi olduğunu hayal etmelidir. Bu toht, sonunda üçüncü bölümü açan yüce sözleri söyleyebildiğini anlamalıdır: "İşte! O bende, ben de ondayım." Bu anda, ölümlü varlığının bilincini kaybeder; o, daha önce gördüğü zihinsel imgedir. Bu bilinç ancak devam ederken tamamlanır: "Ptah'ın gök kubbesi üzerinde süzüldüğü ışıltı benimdir. Ben yükseklerde seyahat ediyorum. Nu'nun gök kubbesi üzerinde yürüyorum. Gözümün şimşekleriyle parlayan bir alev yükseltiyorum: Her gün yüceltilen Ra'nın ihtişamıyla sürekli ilerliyorum - hayatımı Dünya'nın yürüyenlerine veriyorum!" Bu toht, Tanrı ve İnsan arasındaki ilişkiyi ilahi bakış açısından verir. Büyücü, ancak üçüncü bölümün sonunda kendisine geri çağrılır; "Bu nedenle her şey sözüme itaat eder." sözleri neredeyse tesadüfen ortaya çıkar. Ancak "Bu nedenle bana gel" diye başlayan dördüncü bölümde, aslında Tanrı'ya hitap eden büyücü değildir; büyücünün uzaktan gelen sözlerini duyan Tanrı'dır. Eğer bu çağrı doğru bir şekilde yapılmışsa, dördüncü bölümün sözleri uzak ve tuhaf gelecektir. Bir kuklanın (büyücünün şimdi kendisine göründüğü gibi) konuşabilmesi şaşırtıcıdır!...” Tanıtım Metni