Mahalledeki Hayalet

Öykümüzde bir hayalet dolaşıyor: Sait Faik'ten Vüsat O. Bener'e, Ayfer Tunç'tan Haldun Taner'e, Füruzan'dan, Mustafa Kutlu'ya, şekil değişirse de özü değişmeyen, doğum lekesini andıran bir sancı, bir yara, bir sızı. O, İstanbul'un arka sokaklarında, dar kaldırımlı sıkışık mahallelerde, yoklukla, kurtuluşla, felaketlerle göğüs göğüse yaşayan çocukların, kadınların, adamların hayaleti. O, şairin deyimiyle “bozuk paraların”, “sivilcelerin”, “pahalı zevklerin, ucuz cesaretlerin” insanının, yani bütün halleriyle “şehrin insanının” hayaleti. İrem Ertuğrul'un, bünyesinde bazen bir cinnet ve kahkahayı, bazen saflığı ve cinayeti; ergenlik ve yetişkinliği, küskünlüğü ve savaşı aynı anda barındıran anlatıcılarla kurulan öykülerin üzerinde, işte bu ele avuca sığmaz hayaletin rengarenk gölgesi dolaşıyor. Mahalledeki Hayaletler, gerçekliğin dünyasındaki şiirsel ve gizemli olanın olayları sızdırıyorlar. Kitaptaki öykülerin muhatabı olabilen okura ise tek bir görev kalıyor: Kendi kayıp hayaletini bulmak. Tanıtım Metni