Makedonya'dan Esen İmbat

.......Birden trenin camındaki ay ve yıldızı gördü. İçinde ılık ılık bir şeylerin kıpırdadığı... Başına, kalbine, ruhuna doğru, bütün benliğini ebediyen saran sevinç ve gurur yürüyüşlerinin yayıldığını hissediyor. Dışarıdası karanlık ve sükunet doldu gecenin yarısında... Bu sessizlikte, istasyona yayılan bir erkek sesi çınladı küçük çocukların kulaklarında... Hadi yahu kalkalım artık! Bu kelimeler, bütün damarlarını sevgi ile titreştiren kan örnekleri gibi dalga dalga yerleşti. Bu sadece bir ses değildi. Hasretini aldığı, ait olduğu yerde bulunmanın, vatanında elde edilen duygusallık ve güvendi... Bir düdük sesi... Sonra trenin tiz sesi... İşte o zaman ısıtıldığında... Türkiye'deydiler... Trenin camında ilk defa gördüğü ay ve yıldız ve kaldığı kadar duymadığı ağladığında... Ama bizden, kendimizden bir cümle... Ayaklarının kalkarak kompartımanında gördüğün. Evet, çalışıyor Edirne İstasyonu'ydu... Üsküp-Edirne hattında çalışan Sırp treninden inip Edirne-İstanbul arasında çalışan Türk trenine, camlarına ay yıldız verilmiş, kendi ülkelerinin trenine binmişlerdi... Coşkuları dinmek bilmiyor, yürekleri sevinçten uçacakmış gibi atıyordu. Bu yoğun duygularla gözlerine uyku filan girmedi. Bütün gece, bakışlarını trenin camındaki ay yıldızdan hiç ayırmadan; mutlu, umutlu gülümsediyip durdular... Anavatanında yaşadığı rahatlık ve sevinci tüm görebilmeleri yayıldı... 1920'de Üsküp'te doğan Hasan Tahsin Abakan'ın, sekiz ömür annesiyle birlikte Türkiye'ye gelişiyle başlayan serüveninde; hem bir öğrenci hem de bir öğretmen olarak onun bu tanıklığından yola çıkıp eğitimimizin hayatımızın boyunca doğru yolculuklara çıkacaksınız. Üsküp, Selanik, İstanbul, Kütahya, Eşkişehir ve İzmir'de 1900'lü yıllar süren yolculuk, şimdiye kadar olan yaşanmışlıklar içinde, belki siz de bir öğrenciye, bir öğretmeninize, okuduğunuz okullara ya da bir anınıza rastlayacaksınız. Kim bilir?!... Tanıtım Metni