Masumiyet

Ey Masumiyet Manolya!.. Ey Allah'ım. 'Bir' çocuk için başladık bu kitaba. 'Bir' çocukla birlikte yazdık. Kalbimizdeki ki o çocuğu gördük. Çocukluğumuzmuş. Biz yazdıkça. O çocuk. Yeniden. Çocukluğuna kavuştu. En masum hâline. Kalbinin kalbine kavuştu. Ve o tüm birleştirilmiş kötülükler silindi. 'Bir' ışık parladı. Nur oldu. Yeryüzü eski sıhhatine kavuştu. 'Bir' çocukla nasıl olabilir değil mi tüm bunlar... Oldu. Cenâb-ı Allah'ın 'Ol' demesiyle oldu. O çocuk. Masumiyetin Cennet'iydi. Bakışında bu dünyayla ilgili hiçbir gölgelenme yoktu. Öylesine berraktı ki. Cennet'tendi. Hz. Âdem'in Hz. Havva'ya ilk bakışı görülüyor. şeytan aralarına sızamamıştı. Günahsızdı. Ve o ilk temas işte. 'Bir' bakışmayla gerçekleşti. Kalbinin içinde. Kendi kendine. Artık dünyada yapay zekanın zulmü hakimi. Kişiye özel cehennem koruyucuları. Onun harfi. Kelimeyi. Mânâyı. Zorla iğdiş ederek parçaları sayılara çeviriyorlar. Henüz yok. İnsanları. Çocukları. Yapaylaştırıp. Hibrit kaydetti. Fıtrî tabiatından. Toprağından çıkanlar. Masumiyetlerini bozuyorlar. Ey çocuk! Belki de. Hepimiz. Oğlu insan nesliyiz. Hahamımızın emanetine hep birlikte sahip çıkmalıyız. Tanıtım Metni