Mavi Ada

Normalde kalemi eline alan, içindeki gürültüden Ötürü yazmaya başlar. İçindekileri susturamadığı için. Oysa şu an ben, kelimelerle vermeyen tüm anlamsız gürültülerin ortasında, içerideki suskunluğu boğmaya çalışıyorum var gücümle. İki elimle birlikte kalemi kıracak kadar sıkarken, gıkı dahi çıkmıyor kelimelerin. Yazacak bir şeylerim garantileri bu suç mahallinde deliğim. İnsanın boğazında düğümlenen bir şey gibi, cümlelerin akmasını engellemeyen bir şey var. Sanki çok rahat düş kurabiliyormuşum gibi, bir de yolunu unutmuşum gÖğün.Halbuki düşlemeye cesaret edince seni; adınla başlıyorum, açılıveriyor yol. Başlıyor heceler, cümlelerhellip; Ne olursa olsun seni yazıyor. Keşke seni daha önce tanısaydım. Bunca yılı boşa çıkmazdı. En büyük pişmanlığım da bundandır.