Mavi Çehennet

"Kül rengi bulutlarla kaplı gökyüzünün rengi de kararttı. Dalgalar hırçınlaştıkça denizin dişleri gibi yer yer köpükler. Su anda yarıldı. Denizin dişlerinden daha keskin, daha korkunç dişler göründü yarılan güneşin üstünde. Zavallı fok kendisini birkaç metre yüksekte buldu ve daha ne olduğunu anlayamadan aynı keskin dişlerle birlikte serin suların derinliklerinde kaybolmuştu. Büyük beyaz köpek balığı, orada kaldığı bir anda kaldığı bir gibi onu bir anlığına göstermiş, avıyla birlikte yine saniyeler içinde kalmıştı. Suyun üstü tekrar eski dinginliğine kavuştu.Dalgalar, büyük bir ilerlemenin hızla kapanan perdesi gibi her şeyi gizlemişti.Bu büyük gösteriye olan martılara, albatroslara kutlama çığlığı, coşku sağanağı fırsat bile vermemişti bir yavru fok. Nuh Öztürk, Mavi Cehennet ile denizin derinliklerini seriyor önümüze. Yunuslardan yengeçlere, köpek balıklarından ahtapotlara, deniz kaplumbağalarından orfozlara kadar pek çok su altı türüyle bu distopik romanda karşılaşıyoruz. Yönetilenlerle yönetilenlerin, avcılarla avlananların, büyük balıkla küçük balığın ezelî hikayesidir bu. Isınan suya, kirlenen kıyılara, nesli tükenmekte olan türlere ağıttır aynı zamanda. Romanın her bölümünde farklı su altı konutlarda âdeta cennetle cehennem arasındaki akıntıda sürüklenir. Akarsu ağzı kadar çıkışı, tropik sular kadar berrak, mavi cehennette.Tanıtım Metni