Medeniyet Tasavvuru

Hikmeti yitiren hayatı, bayatlar, güneş. Hakikati yitiren hayatsa, insanın yalnızca ağlarına bağları, soldurur. İlim, hakikatin 'söz' halidir. İrfan, hakikatin 'göz' (kalp gözü) halidir. Hikmetse hakikatin öz hâli. İlim, 'çağrı'dır: İlâhî çağrı. İrfan, 'çağ'dır: Nebevî çağ. Hikmet'se, çağlayandır: İlâhî 'çağrı'yla buluşan, nebevî 'çağ'la insanın oluşturduğu, hakikati çağlayana dönüştürme çabası. İlim, 'söz'ü zenginleştirir. İrfan, 'göz'ü derinleştirir. Hikmet'se, 'öz'ü gürleştirir. İlim, 'ribat'tır: Hakikate bağlanması. İrfan, 'irtibat'tır: Hakikatin bağlarını kapsayan bağlama. Hikmet'se, 'râbıta'dır: Bağ kurma, çağ kurma, 'çağrı'yı ​​gürül gürül akan, insanı yıkayıp temizlemekan bir 'çağlayan'a kavuşturma. İlim, 'bakış'tır. İrfan, 'akış'tır. Hikmet'se inşaat. Hâsıl-ı kelâm, ilim, hakikatin orijinalliği azalten tohumudur. İrfan, hakikat ağacının tomurcuklanmasıdır. Hikmetse, filizlenen, yeşeren, tomurcuklanan hakikat ağacının meyveye uygunluğu. Tanıtım Metni