Mehmet'i Sakatlayan Serçe Parmağı

Tüm yolları düğümlemeye niyetli olmayanlardan Mehmet; hayat da almıyor, gözü kamaştırıyor durmadan. Babasından kalan birkaç satırla ne kadar dayanabilirse o kadar giden yollarda; Kumkapı'yı, Samatya'yı, Paşa'yı. Geçmişin, altı harfli bir sözcük olmaması, şu anına rengini veren kelime olduğunu fark ederek, eli tutmak isteyen elleri naifçe iterek, dahası kendini başka veya tarafından cezalandırarak Lena'nın, yaşlı teyzesinin yanında varıyor her akşam. Şehrin, işsizliğin ve tutulduğun, merhametin ve azabın kapılarına doğru ilerlerken kendini bulur Çiğdem; Hatırladıkça güç bulduğu insanların gölgelerinden, seslerinden, sözlerinden sona erer. Güray Süngü, Mehmet'i Sakatlayan Serçe Parmağı'nda; günlerin bir araya geldiği, geçmişin sonuçları, hikayenin biçimlerinin dolaştığı düğümü; Mehmet'in göz göze geldiği kar taneleriyle, Çiğdem'in attığı adımlarla, Faruk'un şiirleriyle bir aydınlatıyor. Aydınlandıkça biz de fark ediyoruz: yağmurun açtığı yaraların kapanmadığını, çocuklarda.Tanıtım Metni