Mehtabı Yalnız Seyreden Kadına Mektup

Romantizm öldü mü? “Belki şu an gecenin devamını deliyordur gözlerin Pencerenin önünde otururken Elinde bir bardak çay…” Belki de ölmemiştir! “Miş'li geçmiş zamanların üçüncü tekil kayıtlı'ıyım Gelecek zamanların hikayesi alemimde yaşarım…” derken geliyor, belki de okuyucunun düşüncelerini dile getiriyor. “Gözlerimin gözlerine dalarken Ve ülkedeyken karanfil kokulu ellerin Ben böyle ayrılığı hiç düşünmemiştim…” Kim düşünür ki? “Kelimeler arasında kayıpya yüz sürdüm Kimi kazındı zihnime, kiminde o an unuttum Kelimeler satır satır okunan kelimeler İlmek ilmek, düğüm düğüm dokunan kelimeler…” Kelimeler değil mi satır aralarındaki aynalarımız? "Bu hikaye bir kadının Bir kadın dünyasında. Tanrıdan gayrı kainatta Bir tek, kadın yaratır. Bu hikaye öyle bir kadının anlatır..." Bu kitap ise iflah olmaz romantiklerin düşüncelerina tercüman olmak başka bir gaye taşımaz kendince... Şiir, hayatımızın vazgeçilmezleri arasında, var olduğumuz günlerden beri. Hatta yazının bulunuşuna dek şiirle aktarılmış insanlık tarihi kulaktan okunuyor, destanlarla, söylenencelerle. Bu nedenle özlerimiz şiiri, belki de değişmesi bile varmasak da, kulağımıza gelen bir mısra ile ortaya çıkan özlemimiz. Şiir, gençlik yıllarındaki “aşk”larımızdır, dertlerimize tercüman olan “ah”larımızdır, çoşkun duygularımızın dile geldiği “şarkı”larımızdır kimi zaman, kimi zaman kederlerimizi döktüğümüz “ağıt”larımızdır, şiir “hayat”ımızdır kısaca. Kültür ve Turizm Bakanlığı, Somut Olmayan Kültürel Miras Listesi'nde yer alan Halk Şairi Hakan Karcı'nın kaleminden dökülen dizeler şiire olan özlemimizi de giderecek aynı zamanda. Hakikaten, şiiri özlemedik mi?! Tanıtım Metni