Melih Cevdet Anday Bütün Şiirleri

Şiire ustasız başladı bir ozanım ben. İlk şiirim ölçülü uyaklı idi, 1936'da basıldı. Ama bir yıl sonra, iki arkadaşımla Türk şiirini sürdüren değişmeye giriştik, geleneksel ölçü ve uyak biçimlerini, alışılmış benzetme ve eğretilemeleri attık. Bir süre boyunca ironi yolu ile toplum taşlamaları, sıradan adamın konuşma dilini geliştirir. Bu dönemden çıkacağımı gösteren iki şiirim, 'Tohum' ile 'Anı'dır. l962'de yayımladığım Kolları Bağlı Odysseus eleştirmenlerimizce 'kapalı, kolay iletmeyen' bir şiir olarak yorumlandı. Demek istediğim, o zaman okurun kolay şiire alıştırılmış olduğu tek yer katmamıştı. Kolları Bağlı Odysseus bugün artık hiç yadırganmıyor. Bir ozan için kapalılığı istemek diye bir şey söz konusu olamaz. Bunun gibi, bir şiiri daha anlaşılır biçimde yazması da ondan istenemez. Şiirin olmaması da, anlaşılamaması da, anlaşılsa da. Bundan sonra araştırma yolunu hep açık tuttum önümde [...] Bence şiir ne yerdedir, ne göktedir, biz onu buluyoruz, her seferi yeniden yaratırız. Şiir araştırmasından sözlü düzenlemenin nedeni bu. Yaşlandıkça şiir deneyimime inceleyici bir gözle bakmaya başlandı. Evet, iki üç kez değişmiştim, modern şiirin kaçınılmaz olarak ortadan kalkması gerekliydi. [...] Şiir geçmişim içinde beni en çok şaşırtan şu oldu: Yıllar sonra, hiç farkında olmadan, ilk şiirlerime bir araya geldim. İnatla özerinde desteklenmiştim, tekrar tekrar geldiğimde konuların başında hep 'doğa-insan ilişkisi' vardı. Son şiirlerimde de bu temayı iyileştirmenin oranları vardım. Üzerine bastığım dünyanın sırrını çözemedim. Belki de böyle bir giz yok. Yoksa ozan var olur.