Merkez'den “Uç”lara: Neoliberal Dönemde Sağ Siyaset (1983-2002)

Merkez'den “Uç”lara: Neoliberal Dönemde Sağ Siyaset, 1983-2002 yılları arasında Türkiye'de sağ siyasetin 12 Eylül cuntasının yarattığı politik mimari içinde oluşumu, dönemleri ve unsurlarının düzenli olarak tarihsel bir perspektiften ele alınması yer almaktadır. 1983'te sivil yönetime geçilmesinin ardından, kısa bir süre içinde, 1980 öncesinde farklı olarak merkez sağda güçlü bir rekabet başladı. 1987 referandumunun ardından siyasi yasakların ölümüyle sağdaki rekabet hem ideolojik farklılıklar hem de siyasi figürlerin bakımından çeşitlenmiş; ANAP'ın sağın üç hayatta kalmasını -liberaller, mukaddesatçılar ve hareketçiler- kucaklama iddiası zayıflamıştır. 1990'lar SSCB'nin çözüldüğü, Batı'dan gelen tarihin sonu rüzgârının güçlü estiği, bir yandan da neoliberal hegemonyanın yıllardır yaygınlaştığı. Türkiye'de darbe anayasası ve yapısı içinde yerleşik sivil düzende sosyalist düşünce ve hareketler büyük baskı altındayken siyasetin kendisi merkez sağ partilerin kendi yetersiz rekabeti ve İslamcı/milliyetçi doktriner sağ partilerle içermesi/ayrışma karşılığındae dönüşmüştür. 90'lı yıllar boyunca merkez siyaset zayıflayacak, doktriner sağ ise 1980'den önce onunla kıyaslanamayacak güce ve siyasi kapasiteye erişebilecek. Ancak aynı zamanda Kürt sorununun da arttığı, Susurluk skandalı ile ortaya çıkan seri siyaset-bürokrasi-mafya ilişkileriyle ağır insan hakları ihlallerinin işlendiği, tarikatların sivil toplum örgütünün adı altında vakıf olduğu ve şirketleştiği, sermaye sisteminin ülkelerinin olacağı siyasal araçlara açıktan gittiği yıllar. Bu kitap, 1983'ten 2002'ye Türkiye siyasetinde merkez sağdan doktriner hakkının kaydedilmesinin toplumsal ve siyasal dinamiklerinin kavranmasının 2002 seçimleriyle başlayan Adalet ve Kalkınma Partisi hükümetinin döneminde doğru değerlendirebilmesinin yolunu açacağını iddia ediyor ve bu iddiasını güçlü bir şekilde savunuyor. Tanıtım Metni