Metrobüs, Domates ve Ev Kirası

"Arttık sevdiğine kavuşamayan kimse yok mu ki türküsü yakılmıyor? Artık ölümden şikayet eden kimse mi yok ki ölüme türkü yakılmıyor? Ölümlere o kadar alıştık ki bu artık mümkünü yok. Nâzım; "en fazla bir yıl çalışır yirminci asırlarda ölüm acısı" diyordu. Biz yirmi birinci asırlıyız ve her gün çocuk ölümleri alıştık." Raşit Ulaş, Metrobüs, Domates ve Ev Kirası olarak adlandırılan = = Türkiye'yi, sevdayı, sokağı, çocuk olmayı, geçiş sıkıntısını konu ediyor; Kısacası yirmi birinci yüzyıl Türkiye'sinde nasıl “insan” olarak kalınabileceğinin şairane bir tavrıyla aranıyor. Tanıtım Metni