Metrodan İnsan Manzaraları

Leyla Akgül'ün kalemi bir gazetecinin fotoğraf makinesinin deklanşörü, farklı yaşam anılarını donduran bir dokunuş, olduğu gibi resmeden, hikâyesini okuyucuya bırakan, okuyucunun hikâyesini yazmasına fırsat veren fotoğrafçılık örneği. Kalemle fotoğraf çekilir. Bazen yeni gelirler kazanır dile, yeni kapılar açılır ufka; “ortaya karışık” bir karakter analizi olur. Metro, herkesin sıkıntısıyla bitmesini beklediği bir yolculukta çıkıyor bu kitapta. Bir tiyatro sahnesi. İçinde yaşadığımız ama dışardan seyrettiğimiz bir sahne. Kendimize dışarıdan bakabilme ustalığına ulaşmış yazarımız, bize de yol gösteriyor. Bakın diyor, bakalım diyor, hayata gülerek bakınca, ona bir yanımızda romanlar akıyor'u anlatıyordu. Hayat bir metro, metrodan geçen bir hayat, sevecenlikle bakınca, keyifli, neşeli de olabiliyormuş.Haydar Ersöz Tanıtım Metni