Michelangelo

Michelangelo yeteneği ve dehası hayattayken takdir edilmiş bir sanatçıydı. 31 yaşında İtalya'nın en iyi sanatçı olarak kabul edilmiş, 89 yaşında hayatta veda iken, düşmanları tarafından kibirli, görgüsüz, üçkâğıtçı bir cimri olarak kabul edilmesine rağmen diğer herkes tarafından dünyanın gelmiş geçmiş en büyük ressamı ve heykeltıraşı olarak saygı görüyordu. Daha yaşarken dehasının fark edilmesi ve yaygınlaştırılması Michelangelo'nun yaşamına çok şey katmakla birlikte sevgilerden ayrı düşmene, hareketlerde olduğu gibi şekillenmemesine yol açmıştı. Her ne kadar papalara, krallara ve prenslere “hayır” diyen coşkun ve mağrur bir ruha sahip olsa da karşılaşılan sıkıntılı koşullar içerisinde boğulmuş, ızdırabını sanat ürünlerine yansıtılmış, canlı Rönesans Çağı'nda kendisine bir ses, bir renk, bir çizgi yakalayabilmişti. Bruno Nardini, Floransa'da Muhteşem Lorenzo de' Medici ile Girolamo Savonarola arasında, Roma'da ise papaların ve kardinallerin arasında yaşayan ressam, heykeltıraş, mimar ve şair Michelangelo'nun hayatlarından kesitler halinde sunuyor. Aksi fakat dâhi, zorlayıcı ancak bir o kadar da cömert Michelangelo'nun çocukluğundan ölümüne kadar çalkantısı hiç dinmeyen hayatı, yaptığı tablolar, heykeller, freskler, binalar; Kimler için uğraştığı, kimleri kendisine düşman olduğu, sadece büyük bir sanatçı olduğu değil aynı zamanda kendine sahip olduğu için edindiği arkadaşları Nardini'nin kalemiyle tekrar hayat buluyor. Pek çok dile çevrilen Michelangelo: Bir Dâhinin Yaşamöyküsü, Batı sanatına damga vurmuş, kendisinden sonrakilerin ona kayıtsız kalamadığı bir “Rönesans adamın” aşkını, tutkusunu, öfkesini ve dikkat çektiklerini aktararak insan ve sanatçı olarak özelliklerini sunuyor. Tanıtım Metni