Milliyetçi Muhafazakar Entelijansiya: Anti-Komünizmden Küreselleşme Karşıtlığı

Türkiye'nin modernleşme süreci, çatışmacı projelere sahip toplumsal kesimlerin farklılıklarını öne çıkararak okumak son derece yaygın bir eğilimdir. Bu çatışmanın ana çatışması, müphem bir çağdaşlığın vurgusuna dayanan modernlik ve onun karşısında konumlanan değişmeyen gelenek olarak belirlenir. Muhafazakârlık ve milliyetçiliğin diğer siyasal ideolojilerle kesişmeleri, iktidar hemhâllikleri bu analizlerde ihmal edilir. Yüksel Taşkın, Milliyetçi Muhafazakâr Entelijansiya'da modernleşmenin asıl taşıyıcısı olarak öne çıkan, kültürel eliti temsil eden, kültürel kontrol altında tutan aydınlar a karşı konumlanmış görünen milliyetçi muhafazakar entelijansiya yı, cumhuriyetin aslı kültürlerine uzaklıklarından uzak tutmaları öneriyor. Kendi cumhuriyetin modernleşme projesinden dışlanmış hisden, bu şekilde büyümenin politik ve sosyal güçten nasiplenemediklerini düşünerek muhafazakâr milliyetçi entelijansiyanın toplumsal rollerini, siyasal mevzilenmelerini, kendilerine has kültür(leme) projelerini ele alıyorlar. Merkez sağ geleneğin içinde kümelenmiş, siyasal güç burada devşiren ve bu güçle milli kültürün yeniden inşasına ve ihtiyasına yönelen bu toplumsal derinliği, teorik gücünü araştırıyor. Turgut Özal'la ivme kazanan yeni-sağ dönüşümlerin, kapitalizmle parçalanmaların ve kültürel alanlardaki savrulmaların karşı milliyetçi muhafazakâr entelijansiyanın tepkileri inceliyor. Taşkın, bu dönemin milliyetçi muhafazakarlık açısından ciddi bir kırılma döneminden hareketle, Türkiye sağının izlediği süreçki değişimlere ve halen yaşanmakta olan eğiliyor. Erol Güngör, Mehmet Kaplan, Ahmet Kabaklı, Taha Akyol ve Türkiye Günlüğü derlemesi bu odaklanma noktalarını oluşturuyor. Yüksel Taşkın, kendi modernleşme versiyonlarını devletçiliğin çeşitli renkleriyle donatan bir siyasi gösterilerini öne sürüyor. Tanıtım Metni