Mimarlık - Aklın Mekan Maceraları

Mimarlık nedir? Planlar ve çizimler mi? Yoksa mutlu bir yaşam mimarların zihinlerinde nasıl canlandırdıkları mı? Kataloglardan, satış ofislerinden satın alınan evler mi? Mimarinin estetik ürünleriyle doldurmaması kapatıldı. İnsan etkinliğinin ileri ürünlerinden biri olduğu halde bağrında yer aldığı toplumdan da kopuk değildir. Topluma ilişkin bilgiler taşır. İtalya'da Rönesans düşüncesinden itibaren mimarlığın “mekânsal bir akla” dayandığını, bu aklın gereklerini karşıladığını gösterdi. Hayran kalmıyor bu akla ama endişeye de kapılmıyor. Henri Raymond çalışmasının ilk bölümünde Ferdinand de Saussure, Bruno Zevi, Le Corbusier, Francastel, Immanuel Kant, Françoise Choay, Claude Lévi-Strauss,vb.'den devam eden Leonardo da Vinci'den Bourdieu'ye kadar mimarlığın, sanat döngüsünde, etnolojinin ve felsefesinin büyük isimlerini tutan ve farklı mimarlık çözümleri ortaya çıkana kadar ortaya çıkıyor. İkinci bölümde mimarlığın asıl paradoksuna, yani ana işlevin günlük yaşam olmasına rağmen bir yandan da günlük yaşam gereklerinden kaçıp kurtulmakya çabalamaya eğiliyor. Yaşamortam sakinlerinin görüntülerin alınmasına, nesnelerin yerlerine bir şekilde kopyalanmasının genişletilmesine dikkat çekiyor. Bu sistematik, mimarlar ve kent planlamacılar tarafından üretilen biçimlerin kapsandığı tartışılıyor. Üçüncü bölümde yaşamortam sakininin mimari bir eserde yaşarken hisleri, cepheyi nasıl algıladığı, içeriyi nasıl tanımladığı tanıklıklarla aktarılıyor. Böylece kişinin kendisine ait bir mekanı nasıl oluşturduğu ve sindirdiği ortaya çıkıyor. Tanıtım Metni