Minare Gölgesi

... Ağır demir sokak kapısının dışarıda hızlanıp şarküteri şarküteri savrulan karların üzerine gıcırtılarla kapatıldılar. Kapıyı kapatır kapatmaz sistemin minaresinden birden patlayan yatsı ezanı, kalın demir kapının içinden geçti, girişteki dağılmışta pul pul dökülmüş rutubetli duvarlara çarpa çarpa kıvrılırn ortada çınladı. Karanlığın ve yüksek sesle okunan ezan sesinin içinde, bir nehre giren biri gibi, kısa bir an kıpırtısız, öylece durdular. Annesinin önemli duvarda otomatik bağlantılarını birkaç kere bastı. Işık yandı. 'Kafasına göre çalışıyor, şunu da birtürlü yaptıramadılar.' Kat başlangıçtaki aydınlığa bakan küçük parçalardeki kül rengi loşluğa yağan karlar ve karanlık. Karanlığın içinde annesinin kolunun sıcaklığı... Meryem, uzun sürmüş ağrılı bir gecede, ateşler içinde, ağrılar ve kâbuslarla uyuduktan sonra, aniden uyanıp ağrının tamamen sona erdiğini anladığı gecelerden birinde andığı huzur ve mutluluğun aynısını duydu. Kötü bir mahalle peyzajı... Sürüsüne bereket kedi köpek, cam çerçeve, mutfak sobası, duvar kaldırımları, cami minare değil ama sadece; insan hallerini, kalpleri nazsız bir peyzaj. İklimle akraba, kâh rüzgarın, kâh yağışların, kâh yaz sıcağının refakatinde, delirmenin ayarlarıyla koyun koyuna, kırık gönüllü hayatlar... Çaresizliğin içinde ümidini ve iç huzurunu taştan çıkartan, kimi de edemeyenler... Hele ümidin taşocağındaki kadınlar... İçinde, bir eski orospunun hikâyesi. İçinde mahalleye yatırılmış bir uyuyan adamın hikayesi. İçinde, bu büyük dünyadaki büyülü kuytulara ve birbirine sığınan iki çocuk hikâyesi yolu, minarenin şerefesine çıkan... Büyük bir çizer olarak zaten edebiyata peri tozları serpmiş olan Engin Ergönültaş'tan, üzerinde beş sene çalışılmış büyük bir roman. Tanıtım Metni