Misafir

"İnsan tek başına delirmiyor. Bu yolda ona yardım edecek birileri mutlaka çıkıyor." Esin, hastaların “misafir”, Karikatürlerin “abla”, başhekimin ise “baba” diye adlandırıldığı tuhaf bir akıl hastanesinde uyanır. Buraya neden ve nasıl getirildiğini hatırlamayan genç kadın, önce isyan edip de kurallara uyarsa daha az zarar gördüğünü anlıyor. Elinden geldiği kadar uyumlu görünmeye devam eden süreç boyunca bir yandan bu tuhaf “Ev”in sırlarını çözüyor, bir yandan da buraya neden ve nasıl getirildiğinin ortaya çıkması için çabalıyor. Neyse ki ki bu yolda ona yardım edecek bir “abla”, iki de “misafir” vardır. Nermin Yıldırım, bu konuda çok bilgili ama bir o kadar da yabancı akıl hastanesinin koridorlarında dolaşarak, içeridekilerin ve dışarıdakilerin dokunaklı hikâyelerini anlatıyor. Berlin Uluslararası Film Festivali'nin edebi eserlerin sinemaya uyarlanabilmesi amacıyla, Frankfurt Kitap Fuarı'yla ortaklaşa yürüttüğü Kitaplar Berlinale'e seçilen Misafir, Nermin Yıldırım'ın o güçlü ve derin anlatımıyla okuru hayalindeki sınırlarda dolaştırıyor. Çocuktuk, bazılarımız için yokuşlar daha dik, merdivenler daha yüksekti. Kimimizin birilerinin elini tutup çıkarırken, kimimizin düşme korkusuyla tırabzanlara yapışıp kaldı, kimimiz de başka birileri tarafından aşağı itildi.Tanıtım Metni