Modernite, Kapitalizm, Sosyalizm

Eşitlik artışının hemen hiçbir zaman ekonomik bir sorun habercisinden öte bir durum olarak değerlendirilmez. Eşitsizliğin bütününe verebileceği zararların tartışıldığı görece nadir anlarda, vurgulanan çeşitlilikler asayiş ve düzenin bundan ne yönde etkilenebileceğidir. Ancak bu sorunun yaşanabileceği fiziksel ve ruhsal yaşamlar, günlük yaşam düzeyinde, siyasal yaşamanın gidişin ve kayıpların birleştirici bağların gücünün ne boyutta tehdit ettiği göz ardı edilerek gelinir. Hatta ve hatta toplumun refah düzeyinin engelleri aşabilmekteki dirayetinin ve bunu kollamakla yükümlü yönetici bölümünün performansının veya başarısızlığının yegâne göstergesi, muhtemelen karşılaşacağınız ortalama gelir ve varlığı olarak kabul edilir; Gelirdeki eşitsizliğin şeklinin katılımız. Bu tercihten çıkarılması gereken anlam, eşitsizliğin kendi içinde ne toplum için bir tehdit, ne toplumun bütününü gittiğiniz kaynaklardan biri olarak algılanmadığıdır. Zygmunt Bauman bu = bir modernite projesi olan ilerlemenin iki cephede iflasını ele geçirdi ve modernitenin sosyalizmi telafisinin özgürlük vaadiyle yola çıkıp diktatörlükle son bulduğunu; kapitalizmin ise sermayenin uluslararası hukuk yeterli yaptırım güç sahip olmadığı dönemde ilkel sermaye stratejisi dönemindeki acımasız mantığına geri dönmeye çalışıldığını vurguluyor. Tanıtım MetniTanıtım Metni