Modernite ve Kıyamet

Batı düşüncesinde Nietzsche'nin ünlü "Tanrı öldü, onu biz öldürdük" deyişiyle Tanrı'nın ölüm ilanının raporunun ertesi "insanın Tanrı tarafından değil de politik eylemle serbest bırakılması mümkün müdür?" modern politik teorinin kendi bünyesine yerleşmişti. Bu sorudan hareketle ortaya çıkan "Kurtuluş Teolojileri" Batı'nın çağdaş entelektüel dünyasının ve popüler olaylarından ortaya çıkıyor. Bugünkü politika ile dinin sınırlarında nerede başlayıp nerede bittiği sorusu, "sahici dindarlık" ve "Mesihçilik" meseleleri, düşünürleri mütemadiyen zaman geçiren soru ve meselelerdir. Elinizdeki çalışma, Batı'da ekonomiler modern politikayı tesis ederken onların kurtuluşu ve kıyamet teorilerine nasıl öykündüklerini, dini reddetmelerine rağmen kendi teolojik geçmişlerinden nasıl etkilendiklerini anlama çabasından doğmuştur. Daha ilerisinde bütünüyle sekülerleşme iddiasına rağmen modernitenin teolojik kökenleri düşünülürlerin kusurlu çerçevenin teşhis edilmeye çalışıldı. Bu gayeyle Batı ürünlerine ürünleriyle damgasını vurmuş üç önemli alim, ortaya koydukları üç temel eser merkeze alınarak analiz edildi; Henri de Lubac, Karl Löwith ve Jacob Taubes. Moderniteye ilişkin çağdaş kritiklere ve politik teolojinin günümüz entelektüellerini bir hayli meşgul eden temel sorunlara da değindiğimiz bu etkinlik "modern politikada Tanrı'nın ve teolojinin yeri nedir?" Sorunun adı Zikredilenlerin çerçeveleri tartışılıyor. Modern politik teoriler kıyamet teorileridir ve insanlığın dünyevi kurtuluşunu geneller. Atilla Yayla'nın da takdimiyle renk kattığı bu okunmaya değer almayı siz okurlarımızın beğenisine sunuyoruz.Tanıtım Metni