Mühendis

Sovyet yazar Yuri Krimov 33 yaşındaki Ukrayna'da Nazilerle savaşırken hayatları kaybolduğunda ardından yalnızca üç uzun öykü bıraktı. Bunlardan ikisi günümüzde sosyalist uygulamanın klasiklerinden kabul edilmektedir. Mühendis son öyküsüydü... Tüm bir Sovyet edebiyatı ama özellikle Stalin dönemi yazarları “sadece proletaryanın erişebildiğini yücelten, günün gerçeklerini değil, hakikati süsleyip püsleyerek püsleyerek daha güzel gösterdiğini” metinler yazmakla suçlana geldi. 1941 yılında yayımlanan Mühendisin iddiaları pek de doğrular gözükmemektedir! Özellikle üst kademedeki müdürlük pozisyonlarındaki bürokrasi ve memur makamlarını sert bir şekilde eleştiren yazar, Kızıl Emek Bayrağı nişanıyla ödüllendirilmişti. Maksim Gorki'nin çizdiği yolda sosyalist hayata kendine ilke edinmiş yazarlar, bir yandan klasik Rus edebiyatının edebiyat geleneğini sürdürürken, diğer yandan sosyalizmin önünde engel olarak gördükleri aksaklıkları yazmaktan hiç çekinmediler. Krimov Mühendis'te fonda gergin bir aşk hikâyesi, kahramanların yaşam öyküleri, alegoriler, metaforlar ve muazzam tasvirlerle estetikten hiç ödün vermeden sosyalist sürecin klasiklerinden birisini imza atmayı başarmıştır. "Madem konu açıldı, size bir şey anlatmama izin verin. Kocanızdan önce Totski zamanında yine burada toplanmıştı. Milleti toplamışlar, Stahanovcuları da davet etmişler. Bizi alkışlarla şarkıları, ayrı ayrı masalara oturttular. Yüzümüz. Çalışmalarındaki işbirliğinden hiç söz etmeyelim. Belki boşuna toplanmışız... Totski zamanında yapılan bir buluşma değil, işte böyle sevgili yoldaş!” "Kim bu insanlar? Aptal mı? Düşman mı? Kariyerist mi?" "Elbette hayır, on bizim mühendis kardeşlerimiz ya da tröst müdürlerimiz, sadece bir kusurları var: Bugün için yaşarlar ve değişimden korkarlar. Şein'den korkarlar ve ona yaltaklanırlar. Sizin gelişinizden korkarlar. Ve kalıcın kusurlu, her şeyi aniden kavrarlar ama hiçbir şey yapmazlar." Tanıtım Metni