Muhtelif Delikanlı

“Ev”Seni, yorgun argın uyanmış bir şekilde, pencerelerden sabaha bakarken gördüm. Yüzünde dünden kalma bir ay, bir ışık gözlerinde. Ama nasıl desem de sızlamasa içim, nasıl anlatılabilirsem de ayıp olmasa bahçelere. Evinizin önünde bir çocuk, çocuğun ellerinde birkaç mendil, biraz da bozukluk var belki cebinde, tam bilmiyorum. Evinizin önünde bir kapı, kapının arkasında kim bilir nasıl da sırıtıyor vedalar. Bir eviniz var, ne güzel. Bir pencereniz, arkasında beyaz tül perdeler, hemen önünde güneşlik. Bir sırrınız, bir mutfağınız belki, sizin dokunduğunuz sebzeler, ekmekler var. Kırıntıları sigortalı karıncalar. Ama inan nasıl desem de sızlamasa içim, nasıl anlatılabilirsem de ayıp olmasa da delikanlılara. Bakın, insanların bazen kapınızın önünde, misafirlikler, yatıya kalmayan gelen akrabalar. Çöpünüz var, gösterdiğin suyu, gösterdiğin aş, gösterdiğin saadeti sızdıran. Eviniz var, kaç kere çıksan da bitmeyecek sokakları. Dışarları var, belki de eviniz olduğu için. “Acaba, bir ev olsa nasıl olurdu?” diye de yaşayacaktım. Mesela kağıt toplamaktan vazgeçerim. Kitaplarım olurdu, aralarında bir gül, arasında belki de karanfil. Dokunurdum bir evim olsaydı, duvarlarına. Belki ben de içerisinde “dört duvar” olan cümleleri kurardım. Tezgâh bilirdim, bir ufacık olmadan önce ekmekleri, kırıntılardan pay alanlarından da düşünürdüm. Ama en çok da ne olacağını biliyor musun? Balkonlarından bakardım. Balkonlarda pencere olan evlerden birinde olsaydım, balkonlarını izlemek için pencerelerden baktım. Sonra zaten bilirsin, bu evin önünde eksilmez cinayet. Bu evin önünden güzel kadınların eksilmez hiç, keza çirkinleri de öyle. Çakı gibi delikanlılar da sevinirdi, cılız, ciğeri beş para verenler de ama hiç eksilmezdi evlerin önünde insanların önünde. Uçurtmalara yaklaşmak isteyen çocuklar odama yapıyorlardı. Sahi, bir odam mı oldunuz? Senin fotoğraflarında olan, içinde darmadağın ama biraz da derli toplu kitapların olduğu, içinde nereye gidersen git yanacak olan kokular barındırıyor. Çünkü bir yerde okumuştum. Evet, evet bir yerde, yukarı caddedeki kaldırımda bulunan yerdeki gazetelerin yerinde sanıyorum. Evler güzel kokar diyordu. Evler güzel kokar, insanların dışarıdaki korkularını yok etmek için. Dışardan bana gel mutlaka, dışarılardan gel sürekli.Tanıtım Metni