Mürekkebe Boyanan Sardunya 2

“İnsanın kalbi kimdeyse evi de oradadır.” Bahar geldi ve çiçeklerin kalplerini sarıp sarmaladı. Önce bakışlar, ardından gülümsemelerle adımlar atıldı. Sıcak bir kışı geride bırakan güzel ruhlar şimdi farklı bölgelerde yanmaya hazırdı. Mislina ve Akif Selim'in kalbi birbirinin dengiydi ve onun kalp dengine koşuyordu. Mislina şairdi, Akif Selim ise şiir. Fakat ikisi de okudu, ikisi de yazılmış çünkü biri için atanan kalpler bir gün mutlaka bir kitapta aynı cümlede nefesler alırdı. Sevgileri her geçen gün derinleşirken karşılarına çıkan zorluklara inat daha sıkı sarılıp bir sözler verildi. Bu sevmeleri kıskandıracak güzellikte bir sevgiydi çünkü kalp kırılmaktan korkan iki insan nefreti hiçbilmezdi. Onlar gökyüzünün en güzel yerinde sürekli iki inci tanesiydi. "Her insanın kalbi bir kafestir ve oraya bir kuş girer. Kalp severse kuş yaşamayı bilir, küserse o kafesin içi boş kalır ama kalbinin içinde öldüğü için sevmekten vazgeçilmez." Tanıtım Metni