Mürekkebin Vurgun Tonları

Suskundu mürekkep damlaları, bir o kadar da vurgun. Pare pare dağıtılan söz heceleri bir gün öyle bir dillendi ki, gönül kafesi hüzün notalarıyla titredi. Aşk durumu yasaklandı, bitap düşen kömür yürek, acıyla çokansın etti. Çığlıklar artık sessiz düğümlerden oluşuyor. Gece saltanatına dökülen aydedenin gölgesi aile çevresindekiki yıldızların üzerine düşüverdi. Gün ışığı yerini sonsuz gecelere bırakmıştı, gecelerin ışığını yüklenen ay perdesi, ansızın mahzen kuyuya gömülmüştü.Ve sonra aradan zaman geçti, günler ayları, aylar yıllar kovaladı, zaman ağlarını yedileri ayrılmamak için ördükçe ördü, gönül nakkaşları işlendi dizelerce. Her damlada, onun satırda mürekkebin nağmeleri dökülüverdi öylece. Mürekkebin vurguladığı, yedi gönlün senelerce içinde sakladığı, gümbürdeyen, oluk oluk akan bir nehirdi. Bir gün çağladı, çığlıklarını kopardı, fırtınalarını konuşturdu, her mısraya, her satıra gürültüyle dökülüverdi.Mürekkebin vurgulanabilir,Bulutlu gözün hikayesiydi.Aşk tutmuştu can içeriden,Üşütmüştü kanatlanan kalbini.Soba gibi tüten bir aşktı onlarınki,"Hüzünlü Masal" yaşamışlardı,Lakin kısaydı aşk masalları,Bulutlu göz dökerdi yaşlarını,Mürekkep vurgulardı tonlarını.Tanıtım Metni