Müslüman'ın Diyeti

“Kontrol edilebilir ve yönetilebilir olan yeme-içme duygusu” fitratımıza uygun bir amaç olması gerekirken çocuklarımız için bir haz aracı haline mi geldi? Batı kültürünün şaşafatlı sofralarına meyleden Müslüman mutfaklarında İslam düşüncelerinin göz ardı edilerek özetlenmesinde nasıl bir tahribata neden oluyor? Kur'ân-ı Kerîm ve Hz. Peygamber'in (sav) Sünnet-i Seniyesi'nin ayrıntılarının ölçülerinin hedeflediği her lokma nefsimizi nasıl bir esarete mahkum ediyor? Müslümanlar alışveriş sepetlerini helal mi haram mı aldırış ederek sun'î ihtiyaçlarıyla doldururken sağlığını ve neslini koruyabileceğini düşünüyor mu? Resulullah'ın (sav) “Muhakkak ki bir kişilik yemek iki kişi yeter, iki kişilik yemek de üç ve dört kişi yeter. Dört kişilik yemek de beş-altı kişi yeter.” hadîs-i şerîfindeki rızkın bereketine günümüz Müslümanları neden ulaşamıyor? Sınırı bilmeyen zevkleri tabiattan kopuşuna neden oluyor onu nasıl bi zehrin içine sürüklüyor? Günümüz insanının doğal olarak bolluk içinde yaşadıkları yaşamlarında gerçek tokluğa erişebiliyor mu? Beslenme fiyatlarımızın bir günün getirdiği sorunlar durumunda günümüz ilaç endüstrisine güvenebilir miyiz? Bize sunulan bu seçenekleri güçlendiriyor mu, yoksa dağıtıyor mu? Yusuf Has Hacib'in, “az tedavili ilaçtan yiyin” sözüyle özellikle tükendiği çizdiği “az” yemek, günümüz insanlarının korkusuyken aslında bir şifa (aracı) mı? Kemâl Özer, Müslüman'ın Diyeti = tüm bu sorulara cevap veren Müslümanların ve dahi gayrimüslimlerin sıhhatlerini koruyarak hayatlarını nasıl idâme ettireceklerini detaylıca açıklıyor. Açlık ve tokluk aralıklı psikolojimiz ve birçok dış etken tarafından belirlendiğini vurgularken Müslümanların beslenme yeterliliklerini Kur'ân-ı Kerîm ve hadîs-i şerîfler değişimleri için olağandışı bir eser ortaya koyuyor. Bizlere İslam'ın mutfağında israf ve şaşafattan uzak, ''tayyib'' ve ''tahir'' gıdaları içeren ve besinler tabiattan alan bir beslenme biçiminin mümkün olduğunu gösteriyor. Tanıtım Metni