Mutlu Prens

Ağlamak nedir bilmezdi Mutlu Prens, sarayının duvarlarının ardındaki sefaletiyse hiç görmezdi. Ne zaman ki diktiler heykelini bir tepeye; işte o vakit gerçek hayat döküverdi gözünün yaşını. Oysa herkes ona hayrandı, ne de çağdaş bir görüntü vardı; kabzası yakut, gözler safir, gövdesi som altında tutuldu. Ne var ki heykelin o manzaradan gördüğü insanların zayıflığı için dağıldı. İnsanların çektiği acılara tanık olunca yüreği sızladı, onu ancak yamacına konan iyi kalpli bir kırlangıç ​​anlardı. Fedakârlık, sadakat, tevazu, bencillik, kibir gibi gündelik hayatımızın birer parçası olan işler Oscar Wilde öykülerinde. Yazmış olduğu onun eserinde sanatı estetiğe yaklaştırmayı kapatıyordu. Masalların şiirsel diline, alegorinin gerçeküstü büyüsüne vurgundur onun iddiası. Koca insanlığın tarihi ise herkesin bildiği o tek cümleyle özetler: “Akıp giden bir bataklığın içindeyiz hepimiz ama yıldızlara baktığımızda kimimiz.”<img src="https://s3-eu-west-1.amazonaws.com/dia/kitadagitim/ckeditor_assets/pictures/53/content_1_original_original.jpg" alt="Tanıtım Metni" height="15" width="15" ><font size="1" color="white">Tanıtım Metni</font></img>