Nanik Yapın Hayata

“Nanik yapın” demek kolay… Kolay mı? Kolaysa… Hani zaman zaman hepimiz söyleriz ya; “olumlu düşün olumlu olsun” veya “olumlu düşün, olumlu sonuçlansın”… gerçekten öyle mi? İyimserlik her zaman iyidir tamam da Polyannacılık oyununda hepimiz, her zaman oynamıyoruz ki! Nanik yapmak gerek hayata, zamana çünkü hayat bir tiyatro perdesi ve herkesin kendine verilen oyunu oynuyor sahnede. Hem herkesin oynadığı ki bu tiyatronun perdesinin ne zaman ineceğini kimse bilemiyor. Her ne kadar bu kitaba nanik değişima engel pek çok olumsuzluk alsak da bazen dalga geçişi, hadi dalga da demeyelim de fazla dert etmemek gereksiz mi? Su gibi akıp giden hayatlarımızda saat nasıl heba ediyor, nasıl bir koşmanın içine düşüyoruz ki çoğu zaman farkında olmuyoruz. Bir varız bir yokmuş.. Necatigil'in söylediği gibi mezar taşındaki isimlerin adına parantez içine alınan doğum ve ölüm yıllarından ibaret hayat… Buna rağmen, açık kesitlere hapsolmuş yaşıyor, mücadele ediyor, hiç göçmeyecekmişiz gibi kalabalıklarımıza yeniliyoruz. “Daha” demekten kaynaklanan karakterleriki güzellikleri uçuruyoruz avcumuzdan. Ayrıca gerek dünyanın gerekmediğinin içinde barındırdığı koşullar; akılla açıklanması mümkün olmayan sayısız olay arasında çok zor zaten nanikle yaşananlara bakabilmek. Hayatı hafife almak kastettiğimiz değil. Bilakis, hayat boyunca izlediği, yaşadığının farkında olmak, cehalete karşı özellikleri gösteren, vazgeçmekten vazgeçmek ve tüm bunlar için çabalarken aynı zamanda bir caddenin öğretildiğinda eğitim kumru sesinin ayırdında olmak. Kim başarabiliyorsa; “nanik yapanlar” onların asılları. Hayatın içlerinde keyifle yaşayabilenler. Sorunlar hep var olacak ve insanoğlu hep akılla dişlerle mücadele etmeye çalışacaksa elbette ama… Ne nanik yaparken ne de onların gözünde boğulmuşken ıskalamamak gerek hayatı; bulunduğumuz gün geri sayım başlıyor çünkü; tik tak, tik tak, tik tak…Tanıtım Metni