Ne Para Ne Saat Ne Kasket

Çocuklu bir anne gördüm, durdum. Ani bir şekilde uyanan bir duyguyla birlikte annesinden, anneye ise büyümeden dolayı gıpta uygulandı. Bundan başka, gençliği, güzelliği, kolyesi ve saç şeklinden dolayı da anneye gıpta ediyordum. Ayrıca kaba saba küstahlığından ve tükürükler savurarak konuşmasından dolayı da veriliş gıpta yapıyordum. Beni şaşırtan yorgunluğum oldu; yaşlanmanın bir ödülü olduğunu tasavvur ederdim hep; Fiyatlarda bir eksiklik mevcutsa, ücret düzenleyici bir şey yoktu. Oysa eksiklik ve aşağılanma onun metroda açık açık yazılıydı. Vagonunda şöyle deniyordu: Yaşlılara boş yer verilmesi rica olunur. Yorgunluğuma sahip olabilirdim, ama cesaretlendirebilirim. Tipik bir Genazino karakteri olarak tanıyabileceğimiz anlatıcımız, bir sokak festivali sırasında eski karısıyla karşılaşır. Onun yeni ilişkilerine başlaması da eski karısına, evliliğe, dahası evliliğe dair düşüncelerden bir türlü kurtulamadı. Her 'eş'in kayıtlı 'eski'liğini içinde barındırdığını fark eden kahramanımız sadece evliliğin değil, yaşam, anne-baba, çocukluk, yaşlılık, ölüm gibi konuların da giderek çetrefilleştiğini görüyor. Oysa bir zamanlar, yaşlandıkça tüm bunların biraz daha açıklanabilirliği düşünülmüştür. Yine keskin gözlemler, derin düşünceler ve kendine ait bir yalnızlık öyküsü var. Wilhelm Genazino'nun ölümünden önce yayımlanan son romanıyla ve önceki romanlarına göre yoğunlaşan melankoli, sıklaşan geriye dönüşleriyle okurunu insan ruhunda uzun bir yolculukta edindiği Ne Para Ne Saat Ne Kasket, Tevfik Turan'ın Almancası aslından çevirisiyle. Tanıtım Metni