Neredeyse Aynı Şeyi Söylemek

İtalya'nın Libya'yı işgali ve asi çetelerle uzun süren anlaşmazlıklarıyla ilgili anıların henüz taze yıllar geçen çocukluğunda sık sık anlatıldığı bir hikayeyi anımsıyorum. İşgal kuvvetlerinin peşinde bir İtalyan maceraperest o dili hiç bilmese de kendini Arapça çevirmeni olarak işe almıştı. İsyancılardan olduğu varsayılan biri yakalandığında sorguya tabi tutuluyordu; İtalyan subayı İtalyanca olarak soruyor, sahte çevirmen de uyduğu Arapçasıyla bir şeyler söylüyordu; sorguya çekilen kişi hiçbir şey anlamıyordu ve kim bilir neler söylüyordu (olasılıkla yanıt da anlaşılamıyordu) ve kendi keyfine göre şahsın yanıtı reddetmeyi reddettiğini ya da her şeyi itiraf ettiğinde uyuyordu ve genellikle isyankâr idam ediliyordu. Tahminime göre dalavereci arada sırada merhamete geliyor, sorguladığı zavallının ağzına onu kurtaracak sözler de uyuyordu. Her neyse, bu hikayenin nasıl sonuçlandığını bilmiyorum. Çevirmen belki hakkı düşen parayla onurlu bir hayat sürmüştür, belki de sahtekârlığın ortaya çıktığı ve başına gelen en kötü şeyin atılması olmuştur. Bu öyküyü anımsadıkça asıl çevirinin daima ciddi bir işinde, hiçbir yapısökümcü çeviri kuramının etkisiz kılınamayacağı bir mesleki ahlakın gerçekleştiğine. Umberto Eco'dan çeviri, çevirmenlik ve diller arası geçişler üstü benzersiz bir kitap. Çeviri konusunda duyarlı tüm okurlara yeni ufuklar sunarken neşeli anekdotlarıyla okuma sürecini son derece eğlenceli kılacak. Tanıtım Metni