Nerem Kanadıysa Seni Bastım Yaralarıma

Çocukluğu, sevgiyi, vicdanı, kaybetmemek, insan olabilmenin ilk adımlarıdır. Bunlara sarılmak, psikolojik sarmaş dolaşıp yaşama tutunmak, tutunmanın ötesinde yaşam bilgisi, yeteneneği, gücü, etkinliğinde insanlaşarak giriş… Bir şiirden başka ne harcanır?.. İmdat Gönülal'ın “Nerem Kanadıysa Seni Bastım Yaralarıma” adlı şiiri soğutucu yer alan şiirlerine bir bütün olarak gözlemleyen bunları. “Ben kuşlara taş atamam,/ Kuşları sevdiğimden” (Sapan), “Bugün pazar,/ Ve ben seni/ Diğer günlerde/ Sevdiğim kadar seviyorum./ Ne eksik dünden,/ Ne fazla kestiğinden...” (Pazar), “Aklım gözlerinde kaldı,/ Kalış o kalış...” (Aklım Gözlerinde Kaldı), “Her perdede bir türkü yanar,/ Her notada bir şiir,/ Saz da yanarmış gördüm,/ Söz demiş/ Sivas ellerinde...” (Sivas), “Şimdi kim anlatacak/ Çukurova'nın/ Keven dikenlerini,/ Pamuk ürünlerini,/ Kurdunu,/ Kuşunu,/ Adana ovasını,/ Kim?” (İnce Memed), “Ve nerede zorda kaldıysam, aşkta, sevdada,/ İşkencede, Şehadetde, Hep orada siz vardınız.” (Ahmed Arif) dizeleri bunları gösteriyor. İnsan ve yurt sevgisiyle bütünleşmiş, özlemlerle, türkülerle bezenmiş bir içdöküş, bir ağıt da düşünülebilir bu şiirlere: “Türküler size sığınıyorum,/ Ayrılık türküleri size,/ Gidenlerin türküleri size,/ Her yanı geliyor, her yanı isyankar türküler size./ Anadolu'nun her yanından, her dilden süzülen,/ Sevda türküleri, size sığınıyorum./ Devrimci türküler size,/ Metris'te, Mamak'ta, Diyarbakır'da söylenen yoldaş türküler,/ Size sığınıyorum./ Bana da bir nefeslik yer verdiğiniz yüreğinizde,/ Türküler size sığınıyorum...” Öner YAĞCI Tanıtım Metni