Nereye Gidiyoruz Baba?

Anormal bir çocuk pek de hareketli bir hayat yoktur. Her şey en kötü şekilde başlar. Gözlerini ilk açtığında, beşiğinin üzerine eğilmiş, ona bakan iki mahvolmuş yüz görüyor. Baba ve Anne. Şunu düşünüyorlardı: 'Bunu bizmi yaptık?' Pek de gururlu değiller. Bazen sorumluluğu kapsayan atarak ağız dalaşına girişler. Soyağaçlarında bir yerde saklanmış alkolik bir büyük baba ya da yaşlı bir amca arar bulurlar. Bazen de ayrılırlar. Asla Kimseyi Öldürmedi Benim Babam'la (YKY, 2009) sıra dışı bir baba figürünün gölgesinde geçen çocukluğunu anlatan Jean-Louis Fournier, bu kez sıra dışı çocukların sahip olduğu bir babanın yaşadığı deneyimi paylaşıyor. Fournier'ye 2008 Prix Femine özellikleri kazandıran Nereye Gidiyoruz Baba? hayatı olduğu gibi kabul edilebilir bunaltıcı sınırlarda gezinen ironik bir anlatı. Tanıtım Metni