Nietzsche'nin Beşinci İncili İyi Haberin Düzeltilmesi Üzerine

Bugün, 2000 yılında, fiziksel kaybın yüzüncü yıldönümünde; Kendinden sonra diye tarihlenmeleri gerekip gerekmeyeceğini bin yıllık birincisinin başında, Nietzsche hakkında nasıl konuşmalıyız? Tüm yaşam boyunca ait olduğu ve oradaki yazarlığın ününün sonsuzluğuna atladığı yüzyılın kendisi gibi, acılarıyla ve büyüklüğüyle karşıladığımızı desteklediğimizi mi söylemeliyiz? Çalışmanın bir insan değil, bir dinamit olarak kendi yargısını mı paylaşmalıyız? “Etki-tarihi”nin dikkat çekiciliği; Henüz hiçbir yazarın seçkinliğini böylesine vurgulamadığını ve bayağılığını çekmediğini bir kez daha mı öne çıkarmamalıyız? Nietzsche'yle birlikte narsisizm dönemi başladı ve bu dönemin kendini önce “kitlelerin ayaklanması” ve daha sonra kolektivist “büyük politika” ve nihayetinde küresel pazarın diktatörlüğü olarak gösterdiği tanısını mı koymalıyız? Nietzsche'yle birlikte akademik felsefe tarihlerinin sona erdiğini ve düşünmenin sanat planlarının çözülüp çözülmeyeceğini tartışıyor musunuz? Yoksa yorum yapmaktan kaçınıp Nietzsche'yi okumalı ve hep yeniden okumalı mıyız? Nietzsche, 13 Şubat 1883'te, Rapallo'dan, Chemnitz'deki yayıncı Ernst Schmeitzner'e yazdığı bir mektupta Zerdüşt kitabını, “bu bir 'edebi eser' ya da beşinci bir 'İncil' ya da henüz olmayan bir adı bulunmayan bir şey: Uzun tedavi tedavisi en ciddisi hem de en neşelisi, ve gerçekten ilgileniyor” sözlerini bildiriyordu.Tanıtım Metni