Okuma Alegorileri

Paul de Man'ın bu temel teorik çalışması, Rousseau, Nietzsche, Rilke ve Proust'un örnek metinlerine dayanan bir okuma ve yorumlama tarzını ortaya koymaktadır. Kitap boyunca, çağdaş eleştirideki politikalar polemik yerine analitik olarak ele alınır. Edebi metinlerin neden güçlü anlam kaynaklarına sahip olmasına rağmen epistemolojik olarak tam tersine bir o kadar güvenilmez olduğu retorik bir analizle sorgulanır. De Man bu gerilimin altında metinde, küresel eleştiri ve dil kimyasını tartışmaktadır. “Edebi anlatı, dile dayanmak zorunda olduğu için, kendi hikâyesini anlatması öyküsünü anlatır... De Man güzel ve ikna edici bir şekilde dilin kendi içine döndüğünü, retoriğin güvenilmez olduğunu gösteriyor.” –Julia Epstein, Washington Post Book World “Paul de Man, çalışmalarının “yapısökümcü eleştiri” töreniyle devam ediyor... [ki bu] tüm dilin inşa edildiği gözlemiyle başlıyor; bu nedenle eleştirinin görevi onu yapısöküme uğratmak ve ardında yatanı ortaya çıkarmaktır.” –Caroline D. Eckhardt, Bugün Dünya EdebiyatıTanıtım Metni