Ölü Brugge

Hugues Viane, genç ve güzel karısının ölümünden sonra ışıksız, kasvetli, Katolik Brugge şehrine taşındı. İçinde binlerce kanalın geçtiği, yorgun, üçgen çatılı evlerin ve yüksek kulelerin bulunduğu bu yerlerdeki bir geçmişin yasını tutuyor. Şehrin gri sokaklarında satılamaz bir şekilde yürür. Brugge, onun ıstıraplı hastalıklı varlığına, saplantılı hikayelerine uygun bir dekordur. Bu yalnız adamın melankolik adımları, onu bir akşam, kaybettiği kadına tuhaf bir şekilde görünen başka bir kadınla tanışmaya başlayacaktır. Ölü Brugge ona, ölümün yenme imkânı verir. Belçikalı sembolist şair ve romancı Georges Rodenbach'ın ilk kez 1892'de yayımlanan başyapıtı, okuyucuyu hipnotize eden atmosferle sessiz bir ölümün örneğini sunar. Rodenbach'a göre şehir, ruhun coğrafyasıdır. Roza Hakmen'in örnek tercümesi ve Selim İleri'nin sonsözüyle Ölü Brugge, aradan bir asırdan fazla zaman saklanmasına rağmen mevcut değer katan usta işi bir anlatıdır. "Esrarengiz bir denklem kuruluyordu. Ölü zevceye karşılık ölü bir şehir vardı. Koyu matemi böyle bir dekor vardı. Hayata ancak Brugge'de vardı. Sezgisine uyup burada gelmişti. Başka yerde hayat hareket kıpırdayabilir, uğultulu olabilir, parlayanlarla parlak parlak aydınlanabilir, binbir ses karışabilirdi. Onun sessizliğe ve neredeyse yaşadığını hissettirmeyecek kadar tekdüze bir hayatta vardı."Tanıtım Metni