Ölüm ve Labirent

Bu kitap, dünya edebiyatında tam anlamıyla ayrıksı bir yere sahip olan, edebiyatı dille dille gerçekleştirilen bir deney(im) olarak kurgulayan Raymond Roussel'in yapıtını çözümlemeye yönelik ilk girişimi. Michel Foucault bu = felsefe ve sosyal bilimlerde çığır açan temel meselelerden birini, dilin olayları ile dış dünya arasındaki, yani “kelimeler” ile “şeyler” arasında değişen ele alıyor. Ama bu sefer diğer yapıtlarındaki gibi cinsellik, delilik, bilgi yüzünden değil, dilin yaşamlarının kaçınılmaz olarak ortaya çıktığı dağılmıştan seslenen bir edebiyatın içinden geçiyor. Roussel'in yapısı üzerinde bir meta-dil kuran, dilin belirtisina, varlığına dair bir düşünceyi tam anlamıyla bir ağ gibi ören Foucault, Ölüm ve Labirent'te edebiyatın bir estetik dışavurumu olan sıradan, bir deneyim alanı olarak, dilin varlığının soruşturulduğu bir düşünceyi deneyi olarak tasavvur ediyor. Geleneksel edebiyat eleştirisi dolayısıyla bir yorum çalışması ya da şerh değil, çok farklı nitelikte bir edebiyat çözümlemesinin ortaya konulması ortaya çıkıyor. Gerçekleştirdiği edebiyat deneyi(mi) aracılığıyla, dilin çocuklarımız için bir labirent inşa ettiği, bu labirentten çıkmanın ancak ölümle mümkün olduğunu, hem yapıtları hem de kendi hayatı ve intiharıyla göstermiş olan Roussel'den hareketle Foucault, okur “dil” denen çıkışsız labirente sokuyor. Locus Solus, az yazan, az bilinen, anlaşılmayan Roussel'in Türkçeye çevrilmiş tek kitabı. Ölüm ve Labirent ise pek çok eserine çevrilen Foucault'nun nadir kitabı: Gerçek ile kurmaca, hayat ile edebiyat arasındaki ayrımı ortadan kaldıran, dil ile ölüm arasında köprü kuran bir edebiyat deneyi(mi)ni okura da yaşatmaya girişen tekinsiz bir kitap. Tanıtım Metni