Eğitim Kurumlarımızın Geleceği Üzerine

Bu idealle ilgili olarak, dört şey özellikle dikkate değerdir; birincisi, insan doğasının ve ilişkilerinin ayrıntılı bir incelemesini yapması; ikincisi, güçlü, ısrarlı, kahramanca bir çaba gerektirmesi; üçüncüsü, bireyi toplumsal bütünün ve evrensel düzenin içine batırmaya yönelmesi; dördüncüsü, amacının, bir bütün olarak, statik bir mükemmellik olması. İlk ikisi meziyetti; ikinci ikisi ise noksanlıktı. İlk meziyet, Yunanlıları tek taraflı eğitim sistemleri izlemekten alıkoydu; ikincisi, eğitimi bir eğlence aracına dönüştürmeye çalışmaktan alıkoydu. Aristoteles açıkça şöyle der: "Eğitim kesinlikle bir eğlence aracına dönüştürülmemelidir; çünkü gençler öğrenirken oyun oynamazlar, çünkü her öğrenme acıyla birlikte gelir." İlk noksanlık bireysel özgürlüğe zarar veriyordu ve bu nedenle en yüksek insan gelişimini engelliyordu; İkincisi, ütopik hayalleri teşvik etti; çünkü bunlar her zaman durağan koşullara sahip olduklarından, ilerlemenin gerektirdiği zahmet ve sıkıntılardan etkilenmediklerinden, insanın kalıcı sonuçlara ancak bu şekilde ulaştığı o yavaş ilerlemenin sabırsızlığını doğurma eğilimindedir. Bu eğilime, Platon'un "Devlet" ve Ksenophon'un "Kiros'un Eğitimi" gibi eserleri borçluyuz.