Optik Sinir

“Bütün teorilerin boyutu aynı zamanda otobiyografi değil midir?” Dünya çapındaki bir ressam ve Arjantinli bir sanat eleştirmeni, bir an için aday oluyor. Optik Sinir'in anlatıcısı kendini, yaşadıklarını, geçmişini ve bugünün resim sanatıyla kurduğu ilişkiyle anlamlandırabiliyor. Buenos Aires müzelerinde ziyaret edilen resimlerin ve ressamların hikayeleri hakkındaki hikayeleri: Cándido López'in savaşta yaptığı resimlerin akıbeti; Rothko'nun lüks bir ürün siparişiyle yaptığı duvar resimlerini teslim etmeyi son anda reddetmesi; Katalan sanatçısı Josep Maria Sert'in, anlatıcının mensupları olduğu Errázuriz'in ailenin malikânesine tuhaf, kâbusumsu karnaval sahneleri çizişi; Picasso'nun Henri Rousseau'nun onuruna ve bazı resimler arasında itiraf edilmeyen bağ ve sanat tarihleri ​​pek çok sahne… Bunların arasında her biri anlatıcının kayıtlı anlarla eşleşiyor: Arjantin'de üstlenmekte olduğu aileyle ilişkisiyle ilişkisini kaybetme, kopma ve kopma anları, kırılmalar, korkular, ölüler, odalarının zamanı var. Sanat eleştirmeni María Gainza'nın pek çok yabancı dile çevrilen ve çok sevilen romanı Optik Sinir, bir otobiyografi diliyle sanat ve hayatı geçirdiğini gösteren ayna oyunlarına okuru davet ediyor. Hayal gücündeki müttefikin olduğu ve zihninde biriktirdiklerinle kendini neşeli güzel oyalayabildiğini söylüyorsun. Otobüse biniyorsun, sonra inip müzenin kapısından içeri giriyorsun ve o seni hangi tablo çağırıyorsa ona doğru yürüyorsun. Bu hem ucuz hem basit. Bu müzedeki bazı eserler, kitaplardaki kitaplara ya da bahçedeki bitkilere kadar bilgilisin.<img src="https://s3-eu-west-1.amazonaws.com/dia/kitadagitim/ckeditor_assets/pictures/53/content_1_original_original.jpg" alt = "Tanıtım Metni" height = "15" width = "15" ><font size = "1" color="white">Tanıtım Metni</font></img>