Orion

Denizler dalgalanacak, akıp gidecek önümüzden. Gökyüzünün başımızın üzerinden dökülüyor gibi olacak, Yüzümüze düşen yıldızları söyleyeceğiz. Ya da belki bizi bekleyen günler, Yıldızlarımızın gölgelerinin arasında Yitip gidecek kadar karanlık, O gölgeleri dostumuz bileceğimiz kadar çaresizlik olacak. İnsanlık siyaha alışkın sevgilim, Bu zihinler, bu kalpler… Dünyalılar ışık görmeyen alışık. Savaşlar, kıtlık ve hastalıkla çalınan Dünya'dan insanlar varlığını sürdürdüğünü kesti. Şimdi bilimle doğan yeni gezegen Skyera'da hayat var. Binbir çeşit ağaçları, durmaksızın şakıyan kuşları ve her daim mutluluk saçan insanlarıyla cenneti andıran bu gezegen bilim son dostum. Belki de son derece kötü durumda. Gizemlerle dolu gezegen Skyera'da görülenler o kadar masum değil. İçinde gözyaşlarından akan, sonsuz bir deniz olduğu söyleniyordu. Bu denizde boğulmaya can atan, birbirinden habersiz iki güzel ruh… Sessiz bir vals müziğidir bu gece arkada çalan. Kıyamet öncesi ruhları dinlendiren tehlikeli bir bekleyiş… “Bu dansı bana lütfeder mi minik yıldızım?” Tanıtım Metni