Ortodoksluk

Seyrini biraz yanlış hesaplayıp İngiltere'yi Güney Denizleri'nde yeni bir ada olduğu izlenimiyle keşfeden bir İngiliz yatçı hakkında bir aşk romanı yazma hevesi sık sık aklıma gelmiştir. Ancak, bu güzel eseri yazmak için ya çok meşgul ya da çok tembel olduğumu her zaman fark ederim, bu yüzden felsefi bir örnek olması açısından paylaşabilirim. Muhtemelen, Brighton'daki Pavilion olduğu ortaya çıkan o barbar tapınağa İngiliz bayrağını dikmek için (tepeden tırnağa silahlı ve işaretlerle konuşan) karaya çıkan adamın kendini aptal hissettiği genel bir izlenim olacaktır. Burada aptal göründüğünü inkâr etmekle ilgilenmiyorum. Ama eğer onun kendini aptal hissettiğini veya en azından aptallık duygusunun onun tek veya baskın duygusu olduğunu düşünüyorsanız, bu hikâyenin kahramanının zengin romantik doğasını yeterince incelikle incelememişsiniz demektir. Yaptığı hata gerçekten de çok kıskanılacak bir hataydı ve eğer benim sandığım gibi bir adamsa, bunu biliyordu.