Osmanlı'da Hapishaneler

Osmanlı hapishaneleri denince kullanılan, sömürülen, istismar gibi basmakalıp tutulann çevresinde gezinilmiş, modernleşme ise devlet dairelerinde veya sokaklarda aranmıştır. Kent Schull bu iki kalıbın da temelini oluşturuyor. Dört kayıt hapsedilenin modernleşmeyi nasıl yaşadığını, duvardaki çatlakları, yamaları ve bazen duvarları yıkıp yeniden yapmayı ele alıyor. Bu kitap, modernleşmenin “aciliyet” odasıyla hapishanelere katılıyor. Geç dönem Osmanlı İmparatorluğu'nda hapishane reformunu ve hapishaneleri incelenen bu kitap, Osmanlı hapishanelerini Osmanlı modernitesinin ve ulus devlet inşasının “laboratuvarları” olarak tanımlıyor. Schull, Tanzimat'tan (1838-1878) “Jön Türk” (1908-1918) izlediği “Osmanlı modernitesi” Osmanlı ceza adaleti sisteminin dönüşümünü ele almaktadır. Bu, imparatorluğuna yönelik daha “ilerici” bir bölümün uzantısı olarak değerlendirmeye davet ediyor. Aynı zamanda Osmanlı hapishanelerinin hem bu dönemde daha büyük dönüşümün mikrokozmosları hem de imparatorluğun modernlikle olan benzersiz ilişkinin önemli ölçüde iyileşmesi olduğunu savunuyor. Bu sayede, 1850'de öğrenci hapishanesi reformlarının ardındaki ölümlere dair bize geniş kapsamlı bir araştırma sunuyor.Tanıtım Metni