Osmanlı'da Ruh Çağırma

19. yüzyılda pek çok savaş ve devrimin ortaya çıkardığı bunalımların yanı sıra teknolojik açıdan muazzam ilerleyişin sahnesi de oldu. Telgrafın ve donanımın icadıyla bir arada olmak için aynı mekanda olma gerekliliği dahi yıkanmış iletişim teknolojisinin insanın her şeyi yapabilme kudreti becerisi zannına düşüldü. Öte yandan, uzakların yakın olan iletişim ve ulaşım devrimlerine rağmen insanın ölüm engellerinin çaresizliği daha da derinleşti. İnsanın ölüm ve varlığı üzerine anlam arayışı, telgraf telinin ötesinde dünyanın uzanma ihtimalinde tezahür etti. Yakınlarını kaybederler, şeytanını arayan Faust'lar ve bazen de tahttan indirilen V. Murad gibi ruhi bunları yaşayanlar ruhlarla iletişim geçme vaadinde bulunan ispiritizmacılar ve manyetizmacılarla yan yana geldi. Ruh çağırma seanslarında ruhlar devam eden masaları hareket ettirenler, resim çizenler, Platon'un Eski Yunanca metinlerini aktaranlar mistik ile açıklamalarin, materyalist ile maneviyatçının arasında bir yolda telsiz iletişim aygıtlarının icat edilmesi, şahsi olmayan pek çok deneyselle varoluşun sınırları zorladılar. Avrupa ve Amerika'dan gelen bu arayışlar, Osmanlı entelektüeli için geleneksel inanç ve kavramlarla harmanlanmış yanıtlar manzumesi sunuyor.Tanıtım Metni