Osmanlı'da Tarım Politikaları

Osmanlı Devleti altı yüzyılı aşkın bir süre hükmünü ileri sürdü. toprak düzeninin yaklaşık olarak eşit uzunlukta olması, toprakta sahibinin mülkiyetinin bulunmaması, üretimin değişim değeri için değil de daha çok kullanım değeri üzerinden sürmesi, Osmanlı'nın iyi yanları olarak ortaya çıktı. Ancak yönetim sisteminin böyle iyi yanlarının olması doğal olarak üretilen insanların sömürülmediği anlamına gelmiyordu, Osmanlı'da da sömürülüyordu. Yükselme dönemiyle birlikte toprakta daha önce olmayan kişisel mülkiyet oluşmaya başladı. Özel mülk sahipleri köylüyü sömürmesiyle toprakları her geçen gün büyüdü, reayanın ise toprakları küçüldü, bazı reaya topraksız bile kaldı.Osmanlı son zamanlarda tarımı hatırlayıp bazı atılımlarda bulunmaya kalkıştı. Üreticisine kredi imkanları yaratmaya çalıştı. Yabancı şirketlerin karşı kooperatif örgütlülüğü ile karşı durmaya çabaladı, ancak atı alan Üsküdar'ı geçmişi…Bu kitap bir tarih araştırması değil. Osmanlı'ya biraz sosyal, biraz politik nazar atan bir çalışma. Düne bakarak bugünü anlama çabası da denilebilir. Zira bugün yaşadıklarımız ve bize yaşatılanlar geçmişimizin sürdürülmesine izin veriyor ve adeta onu tekrarlıyor.Dün var olan, bazı zalimler bugün de var. George Santayana'nın da şöyle dediği; “Geçmişini hatırlamayanlar, onu bir kere daha yaşamak zorunda kalacaklar.” Bu çalışmanın geçmişini hatırlatarak, gelecekte sömüren zalimlerin olacağı bir dünyanın dostuyla, okuyucuları tarihin tekrarrürüne karşı uyarmaktadır.Tanıtım Metni