Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Ankara'da Muhacir Yerleşmeleri

Osmanlı Devleti'nde içe dönük göç olgusu XVIII.yüzyılın son parçalarının itibaren baş göstermiş olsa da, asıl dağılma KırımHarbi'nin (1856) ardındandır. Hafızalarda 93 Harbi olarak da maruf olan 1877-78Osmanlı Rus Harbi ise göçler konusunda ortaya çıkan en önemli kırılmadır.Balkan Savaşlarının (1912-1913) da meydana gelen göçlerde önemli bir etkikonusudur. Bahsi geçen savaşlardan sonra baskı ve Acılara maruz kalan veetnik kıyıma tabi olarak birçok farklı muhacir grubu, kitleler halinde Anadolu'ya göç etmek durumunda kaldı. Yaşananlar karşısında Anadolu'nun diğer birçok vilayeti gibi Ankara sancağı da önemli bir iskân alanı olmuştur. Bu yetenek Ankara'ya Rumeli, Kırım ve Kafkasya'dan göç etmek durumunda kalanönemli sayıda Tatar, Nogay, Çerkes, Boşnak, Rumeli muhaciri Türk ve Karaçay-Malkar iskân edilmiştir. Ankara'ya sevk edilen muhacirler kentmerkezinin yanında sağlıklı olarak idari taksimatına göre Haymana,Polatlı, Gölbaşı, Balâ, Sincan, Çubuk, Kızılcahamam, Şereflikoçhisar,Kahramankazan, Ayaş, Elmadağ ve Akyurt ilçeleri dahilinde yerleştirilmiştir. Ankara'ya muhacir iskânını ele alacak olan buçalışma girişi ve üç bölümden oluşmaktadır. Çalışmanın giriş kısmındaki göçlereneden olan gelişmelere kısaca değinildikten sonra Ankara'ya muhacir iskânınınsebepleri, sancak dahilinde yerleşime müsait arazilerin tespit çalışmaları,muhacirlerin geldikleri mahaller ve Ankara'ya iskân edilen muhacir sayıları elealınmıştır. Ayrıca Ankara dahilinde iskân edilen muhacir ayrıştırılanaityerleşim alanları (köy, mahalle vb.) arşivlenir ve saha araştırmalarınadayalı olarak müstakil başlıklar hâlinde. Çalışmada verilen bir diğer durum ise muhacirlere yapılan yardımlar, iskanın mali boyutu, muhaciriskânında ortaya çıkan sorunlar ile iskanın demografik, siyasi, askerî, zirai,sosyo-kültürel ve mimari yansımaları hakkındadır. Tanıtım Metni