Osmanlı İstanbul'u (1802-1905)

Padişahlardan münzevi dervişlere, yazarlardan hac yolculuğu yapanlara kadar farklı kesimlerden İranlılar İstanbul'un 19. yüzyıldaki halini anlatıyor. Kiminin bakışları sarayların olgununa, baloların şaşafatına, saltanatının lüksüne; kiminki çamurlu sokaklara, zavallı insanlara, ahşap evlere; kimininki de Galata'nın eğlence ve gösteri hayatına kayıyor. Aynı küçük coğrafyada farklı yaşam tarzları ve hatta farklı iklimlerin yan yana varlığı sürüyor. Şehrin hanları, hamamları, kahvehaneleri, tekkeleri, sarayları, mahalleden mahalleye yolcu taşıyan gemileri, dar sokakları, ağaçları, dereleri benzersiz biçimli zihnimizde canlanıyor. Gezginler eski İstanbul'un merkezinde farklı veçhelerini olduğu gibi Osmanlı Devleti'nin son demlerine dair günlük gözlemlerini de aktarıyor; kendi kültürleriyle karşılaştırarak, kimi zaman hayranlıkla, kimi zaman da kınayarak... 19. yüzyıl Osmanlı başkentinin hayatını İran kültürünün süzgecinden geçirerek aktaran bu özgün metinler, İstanbul'a farklı bir gözlemlemenizi sağlar. "Evler muhteşem, keseler boş, cami ve mabetler yetenekli ve ulaşılabilir ama kılan nadir ve azdı. Âlimler ve kadılar şehvet ve para peşinde olup şeriatın geleneği ve göreneklerini atıp heves ve şehvette boğulmuşlardı. İslâm dininin kanunlarını atıp Frenkler gibi yarım yamalak kanunlar yapıyorlardı. Oradan kovulmuş, burada da geri kalmışlardı. Ne bu dünyaları için ne de ahiretleri için önceden bir şey yapıyorlardı. İslâm sadece isimdenti, damaram!”Tanıtım Metni