Osmanlılar ve Afrika Talanı Sahra'dan Hicaz'a İmparatorluk ve Diplomasi

Osmanlılar ve Afrika Talanı, Osmanlı İmparatorluğu'nun imparatorlukizminin sona ermesiki genişlemecilik çabalarını ele alan ilk çalışma. Okuru II. Abdülhamid'in iktidarının ikinci yarısında İstanbul'dan Berlin'e, doğu Sahra'ya, Çad Gölü havzasına, Hicaz'a ve sonra yeniden İstanbul'a götüren kitap, Osmanlıların giriştiği “yeni” türden bir emperyalizm emperyalizm denemesine ve bu stratejinin kıtalar arası eğiliyor. Mostafa Minawi, daha önce kullanılmış arşiv kaynaklarına dayanarak, Osmanlıların Berlin Konferansı'na (1884-85) ve Afrika'da cereyan eden şiddetli sömürge kapma yarışına katıldığını, bir zamanların kudretli dünya imparatorluğunun kendi kendini yeniden icat etme çabasının bir parçası olduğunu gösteriyor. Bunu yaparken 19. yüzyıl sömürgeciliğinin değiştirildiği Osmanlı İmparatorluğu'nu da değiştirip yeniden güvence altına alan Minawi, Avrupa güçlerinin değişiminin küresel sahnedeki tek başarısızlığı olduğu ve Şark Meselesi'ne çözüm aramakla sadece onların ilgilendiği algısına karşı çıkıyor. Padişahın emriyle çeşitli defalar Libya'ya ve Hicaz'a görev yolculukları yapılmış bir Osmanlı paşasının, Sadik al-Mouayad Azmzade'nin seyahat günlüklerinin de ışık gönderdiği bu heyecan verici kitapta, bugüne kadar üzerinde çok az şey yazılmış bir Osmanlı projesinin, Hicaz Telgraf Hattı'nın hikâyesini de öğreniyoruz. “Osmanlının yaşadığı zamana kadar bilinmeyen belirtileria, 20. yüzyıl başında imparatorluğun ücra bölgelerinin bakış açısıyla görünenlere ışık tutan iddialı bir kitap.” Hasan Kayalı, California Üniversitesi, San Diego Tanıtım Metni