Ötanaziye Türkiye'de ve Dünyada Yasal Yaklaşım

Ötanazi iyileşme olasılığı olmayan günlük maruz kalmış kişi, çıkışta zorlandığı ağrı ve acılarının sonlandırılması için, hekimin yaptığı tıbbı müdahale sonucu acı çekmeden hızlı, kolay ve konforlu ölüm demektir. Biyolojik değişim olan ölüm olgusuna, tıp ve hukuk biliminin farklı sonuçları bağlanmıştır. Tıp bilimi açısından kişinin biyolojik olarak varlığı ölümle sona ermiştir. Hukuk bilimi açısından gerçekleşen ölümlerin sona ermesidir. Ölümle birlikte bütün haklar sona erer. Kişiden kalan malvarlığı, miras hukukuna göre mirasçılara sonuç doğurur. Dünyadaki bir çok uluslu hasta ve hasta yakınları, iyileşemeyen tıp bilim verilerinin kanıtlandığı bir hastalık nedeniyle, başa çıkılması güç acılarla baş başa dönmesine tepki gösterildi. İnsan hakları ve dolayısıyla hasta hakları açısından kabul edilemediği için bir dizi mücadele yürütmüşler. 19. Yüzyılın sonları 20. yüzyılın başında ABD'nin bir çok katılımcısı sonraki yıllarda Kuzey Avrupa ülkelerinde, Kanada, Avusturalya vb. şeklinde başlayan bu hareketler, güçlü bir halka açık olarak kendi hukuk düzenlerinde ötanazinin yasal kabulünü sağlamıştır. Türk hukukunda ötanazi, Hasta Hakları Yönetmeliği m 13'de yasaklanmıştır. İyileşemeyen bir hastalıktan dolayı tedavi uygulamalarıyla ağrı ve acıları kontrol edilemeyen hasta, doğal ölümün meydana geldiği dek ağrı ve ağrılar ile baş başa bırakılmaktadır. Bu durum çoğu hasta ve yakınlarının mağduriyetine neden olmaktadır. Dünyada ötanaziyi kabul etmeyen ülkelerin hukuki süreci incelenerek gerekli sistemlerle ilgili çalışmalar de başlatılabilir.Tanıtım Metni