Öteki Sesler

Ben, sen ve o ile şey başlıyor. "Kim o?" diye sorduğumuz kapımız çalındığında. Türküm, Kürtsün, Ermeni. Dilde devam ediyor göze batan ayrımları: “Başka, Çingene'ye derler.” Ama “Bambaşka bir insandır” diye tabirimizi yüceltiyorsak “O adam bir başka” tabirlerimizden uzak duruyoruz. Sonra “diğer” oluyor, “tuhaf” oluyor, “öteki” oluyor “o.” “Sığınmacı” oluyor, “mülteci, Afgan, Suriyeli” oluyor kaş göz ediyoruz. Cinsiyet ayrımını yapınca cinsel tercihleri ​​de ötekileştirmek kolaylaşıyor. Kılıç kıyafet ile ötekileştiriyoruz, saç sakal ile. En son “aşı karşıtları” yaratmadık mı ötekilerin “tarafında?” Toplum ya da devlet, kendi içine döndüğünde “Sesimi duyan var mı?” diye sorduğunda (“.... açılım” ayrımcılığı vurgular gibi) her yerden sesler geliyor. MiM Kolektif yazarları onun bir öyküsünde öteki parçaları ulaştırıyorlar; insan, hayvanın, ırkın, cinsiyetin, aşkın, adaletin “öteki” seslerini. Öyküleri çeşitli dergilerde yayınlanmış, kitap okuyucuyla buluşmuş yirmi sekiz yazarın seçimiyle seçilen bu seçki, yazarları, heyecanını hiç kaybetmeden sabırla ve cesaretlendirerek daima desteklemiş olan Mario Levi'ye yirminci yıl armağanıdır. Tanıtım Metni