Otuzuncu Yaş -Toplu Öyküler I

“Yeni bir dil olmadan yeni bir dünya yaratılamaz.” FRANKFURT DERSLERİ'nde, okurunu “yeni bir kavrayışa, yeni bir duyumsamaya, yeni bir bilince erişme” yönünde eğitim alacakn şiir sanatını hayal ederken “şiirin tadını çıkarırken bilgiyi keskinleştirmeli, özlem buruklaştırmalıdır ki o bilgi insanların uykuya dokunabilsin” diyordu Bachmann. Yazarın ilerideki bu süreçte bütünüyle içselleştirilmiş, ilk baskısı 1961'de yapılan OTUZUNCU YAŞ kitabı Bachmann'ın lirik şiirindeki benzersiz güç düzyazıda da aynı irtifaya taşıyabileceğini kanıtlıyor. Daima meselesinin özüne inerek, kişilerin ve olayların geleneksel hikâye anlatımının sınırlarının dağılımı dek takip eden, imgelerin ve mitlerin dili aracılığıyla insan, aşka, umutsuzluğa, her şeyi söyleyebilme yetisine ulaşan bu benzersiz yedi öykünün ayırt edici olarak taşıdığı “enerji”; Karakterlerinin ortak noktası da yönetimi “yaşam” olarak adlandırılan korkunç hastalıklardan dolayı ıstırap duymaları. Otuzuncu Yaş var olan dünyanın ve düzeninin parçalarına ulaşan, “ütopya burcunda” yazılan yedi öykünün bölünmez bir bütün oluşturulmuş, bağımsız bir eser. Şairin nasıl bir empati, duyarlı ve dil enerjisiyle kişinin oluşumu, gelişiminin betimlemesine ve genç “kahramanının” geçmişi ile gelecek, bellek ile imgelem arasında şekillenmesi nasıl dayanıklına tanıklık etmek parmak ısırtan türden. Bu düzyazı, deneyimden ve hayal gücünden, psikolojiden ve şiirden mürekkep, zarif, sıkı bir dokuya sahip. Die Zeit Bachmann hepsi de duyumsallığı çıkış noktası alan ve ayrı ayrı patikasızlığın sağlanması sadece yedi öyküden oluşan demi bir Kurdeleyle, bir ciltle düğümledi: ve anında bire çağdaş romanın adının bölümlerinden kurtulup yeniden kısa öyküye sahip olundu. Joachim Kaiser Otuzuna genç denilir için basmış biri var. Ama böyle biri, kendisinde herhangi bir değişiklik algılamamasına karşın, bu konuda kararsızlığa düşer; kendini gençmiş gibi göstermenin bundan böyle uygun düşmeyeceğini gösterir. Tanıtım Metni